معنی زره گذار - جستجوی لغت در جدول جو

زره گذار

لغت نامه دهخدا

دارای زره، زره پوش، زره پوشیده

(تَ لَوْ وُ پَ)

گذرنده از کوه. عبورکننده از کوه. کوه پیما. کوه نورد:
از سر گوی زیر او برخاست
آن که که گذار بحرگذر.
فرخی (دیوان چ عبدالرسولی ص 127)

لغت نامه دهخدا

زره دار

(رَ)

زره دارنده. دارای زره. (فرهنگ فارسی معین). زره پوش. (فرهنگ فارسی ایضاً) (ناظم الاطباء) : رجل دارع، مرد زره دار. (منتهی الارب). زره پوشیده. (ناظم الاطباء) :
پس پشت ایشان ز رومی سران
زره دارو مردان جنگ آوران.
فردوسی.
گزین کرد از ایرانیان سه هزار
زره دار و برگستوانور سوار.
فردوسی.
شمردند بر میمنه سه هزار
زره دار و کارآزموده سوار.
فردوسی.
بدرگاه ارجاسب آمد دلیر
زره دار و غران به کردار شیر.
فردوسی.
زره دار بد کز تن خویش پوست
همی کند و پنداشتی درع اوست.
اسدی (گرشاسبنامه).
، کشتی زره دار. (فرهنگ فارسی معین). از انواع کشتی های جنگی است که بدنۀ آن از صفحات پولاد پوشیده شده است تا گلوله های دشمن در آن اثری نکند

لغت نامه دهخدا

کوه گذار

(تَ وَ)

عبورکننده از کوه. گذرنده از کوه:
گذاره برد سپه را ز ده دوازده رود
به مرکبان بیابان نورد کوه گذار.
فرخی

لغت نامه دهخدا

مرهم گذار

(خوا / خا تَ / تِ دِهْ)

مرهم گذارنده: مرهم گذار قلب خسته، تسلی دهنده دل

لغت نامه دهخدا

زره گران

(زَ / زِ رِهْ گَ)

نام ولایتی است: زره گران و تبرسران نام دو ولایت است در طرف دربند شیروان. (انجمن آرا) (آنندراج) :
باکو به بقاش باج خواهد
خزران و ری و زره گران را.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

صخره گذار

(اَ رِ جَ / جِ نِ)

سوراخ کننده صخره: صخره گذاری، صحرانوردی، کوه پیکری، زمین هیکلی (اسب) . (سندبادنامه ص 251)

لغت نامه دهخدا